12.16.2013

Anne Hébert: Certe Estas Iu (Il y a certainement quelqu'un)

Certe estas iu
Kiu mortigis min
Kaj ŝtelforiris
Piedpinte
Sen rompi sian perfektan dancadon

Forgesis kuŝigi min
Lasis min starantan
Tute ligitan
Sur la vojo
La koro en sia malnova kesteto
La pupiloj similaj
Al siaj plej puraj akvobildoj

Forgesis forviŝi la belecon de la mondo
Ĉirkaŭ mi
Forgesis fermi miajn okulojn avidajn
Kaj ebligis ilian malpermesitan pasion
Il y a certainement quelqu'un
Qui m'a tuée
Puis s'en est allé
Sur la pointe des pieds
Sans rompre sa danse parfaite.

A oublié de me coucher
M'a laissée debout
Toute liée
Sur le chemin
Le cœur dans son coffret ancien
Les prunelles pareilles
À leur plus pure image d'eau

A oublié d'effacer la beauté du monde
Autour de moi
A oublié de fermer mes yeux avides
Et permis leur passion perdue

Tradukis: Stéphane Brault

12.07.2013

Richard Smallwood: Plena Laŭd' (Total Praise)

Di', levos mi l' okulojn montaren,
Ĉar mia help' ja venas de Vi.
Pacon Vi donas en tempo de l' ŝtorm'.

De mia fort' Vi la font',
De mia viv' Vi la fort',
La manojn levas mi en plena laŭd'.

Amen! Amen!
Lord, I will lift my eyes to the hills
Knowing my help is coming from You.
Your peace You give me in time of the storm.

You are the source of my strength,
You are the strength of my life,
I lift my hands in total praise to You.

Amen! Amen!

Originalmuziko

10.27.2013

Atahualpa Yupanqui: Malriĉul' 'as mi (Pobrecito soy)

Malriĉul' 'as mi
Malriĉul' 'as mi
Mi silentas prie
Ja pro tio, eble,
Malriĉul' 'as mi

Kun terpeco de terpomoj
Kaj terpeco de kukurboj
Nemalproksime al la val'
Kaj tutapude al la kral'
Kaj kelkafoje prosperas
Kaj kelkafoje senfruktas

Malriĉul' 'as mi
Malriĉul' 'as mi
Mi silentas prie
Ja pro tio, eble,
Malriĉul' 'as mi

Disfloras je l' sama sezon'
Kaj la rev' kaj la malĝoj'
Ambaŭ l' anim' kaj la tero
Sinnutras per klopodado
Kaj kelkafoje prosperas
Kaj kelkafoje senfruktas
Nu, kial? Kial?
Ve, miaj rikoltoj!
Ve! Kial? Kial?
Malriĉul' 'as mi
Ve! Kial? Kial?
¡Pobrecito soy!
¡Pobrecito soy!
Yo nunca lo digo
Tal vez que por eso
Pobrecito soy

Tengo un cerquito de papas
Y otrito de zapallal,
El uno cerca del abra,
El otro junto al corral,
Y a veces se logran,
Y a veces se pierden

¡Pobrecito soy!
¡Pobrecito soy!
Yo nunca lo digo
Tal vez que por eso
Pobrecito soy

Van floreciendo mis sueños
A la par de mis tristezas,
También precisa cuidados
El alma como la tierra
Y a veces se logran
Y a veces se pierden
¿Y como será?
¡Ay! ¡Mis cosechitas!
¿Y como será?
Pobrecito soy!
¿Y como será?

Tradukis: Stéphane Brault

9.27.2013

Langston Hughes: Harlemo (Harlem)

Kio fariĝas kun revo prokrastita?

Ĉu, kiel sunumata rosino,
ĝi elsekiĝas?
Aŭ, ĉu sepsiĝas kiel ulcero—
Kaj tiam pusas?
Ĉu ĝi fetoras kiel putra viando?
Aŭ, ĉu krustiĝas kaj sukerumiĝas—
kiel siropa dolĉaĵo?

Eble, kiel peza ŝarĝo,
ĝi nur fleksiĝas.

Aŭ ĉu detonacias?
What happens to a dream deferred?

Does it dry up
like a raisin in the sun?
Or fester like a sore—
And then run?
Does it stink like rotten meat?
Or crust and sugar over—
like a syrupy sweet?

Maybe it just sags
like a heavy load.

Or does it explode?

Tradukis Joshua "Sproŝŭa" Birns-Sprague.

9.18.2013

Jean Leloup: Kia Ploriga Mondo (Le monde est à pleurer)

Aujourd'hui rassemblés, Dieu le Père et Bouddha et Krishna et Allah dans un même gynécée. Tous en ont gros sur le cœur, c'est pourquoi le meeting.
C'est pourquoi le meeting

En effet en ce jour, deux mille ans après Christ, force leur est d'avouer leur échec: les humains sont méchants et la Terre est cruelle.
Et la terre est cruelle

"Je désire tout de suite prendre le crachoir", dit Bouddha le gros tas dans un sursaut sans gloire. "Pour ma part ce ne sont ni les guerres ni les famines qui me prennent la tête."

"Non, ce serait plutôt la conception ratée à la base de l'humain: la sélection naturelle. Par exemple, le martyre le pire qu'on puisse endurer n'est-il pas avant tout la laideur chronique?"
La laideur chronique

"Quand je pense à cette fille que j'ai vue à Macao, tellement moche et sans talent. À chaque fois qu'elle aimait, son amour se serrait dedans elle comme un ulcère d'estomac qui lui tenaillait l'intérieur."
Son amour se serrait dedans elle comme un ulcère d'estomac qui lui tenaillait l'intérieur

Allez, hop!
Un peu de sincérité!
Le monde est à pleurer.

"Ce n'est rien" dit Allah, toujours contradictoire. "Je connais des obèses incapables de voir un frigidaire sans frémir d'angoisse."
Sans frémir d'angoisse

"Honteux et défaitistes, ils traînent la nuit dans les salles à manger, et le jour rasent les murs, ennemis des miroirs."
Ennemi des miroirs

"Votre vue est sommaire", rétorque Dieu le Père. "Savez-vous l'existence de ces familles de banlieue qui passent leur jeunesse à gagner un salaire à peine suffisant pour payer cette maison horrible et cette pelouse affreuse, et après vingt ans de labeur fou, les enfants les quittent et plus jamais ne les aiment."
Et plus jamais ne les aiment

Allez, hop!
Un peu de sincérité!
Le monde est à pleurer.

"Mais je vois pire encore", de scander Manitou, toujours en retard et pété à mort. "Je vois le cortège des artistes ratés qui cherchent le tube à longueur de journée, et se cassent la tête pour cette pauvre fille qui chantait des ballades… Ah! cette pauvre fille pas trop belle qui chantait des balades."

Le meeting va bon train; ça défoule, tout va bien. Les dieux pleurent tout leur soûl sur l'acné juvénile, les oreilles décollées, le parc Lafontaine, la retraite à 60 ans, l'amour décevant, les toilettes publiques et les rages de dents.
Les toilettes publiques et les rages de dents

Enfin Dieu et Bouddha et Krishna et Allah, épuisés de l'effort tombent cois, pessimistes, et regardent leurs orteils, et regardent leurs pieds.
Et regardent leurs pieds

Mais Dieu le Père, toujours jovial, se ressaisit: "J'ai ici, Messieurs, dans mon sac, un petit cordial dont vous me direz des nouvelles." Et voilà qu’il distribue les verres. Bouddha s'illumine – il en a lui aussi. Le saké coule à flots. Manitou a du pot, et Shiva, du haschich. Allah se retire.

Et l’on vit dans le ciel Dieu le Père et Bouddha, Manitou et Krishna, bras dessus, bras dessous, ivres morts et joyeux, chanter à tue-tête au-dessus des nuages.

Allez, hop!
Un peu de sincérité!
Le monde est à pleurer.
Hodiaŭ kuniĝis Dio la Patro, Budho kaj Kriŝno kaj Alaho en la sama harem’. Menspremo hantas la grupon, jen kial la kunvok’.
Jen kial la kunvok’

Efektive, nuntempe, du mil jarojn postkriste, okulfrapas la fuŝaĵo: mavas la homar’ kaj kruelas la Ter’.
Kaj kruelas la Ter’

"Lasu min paroli unue", ekkrias Budho la dikegul’, refalinte surpugen senglore. "Persone, turmentas min nek malsategoj nek militoj."

"Ne, miavide, la vera problemo estas la miskoncepto baze de l’ homo, la natura selektado. Ekzemple, ĉu la plej peniga martiro ne estas antaŭ ĉio kronika malbelec’?"
Kronika malbelec’

"Mi foje pensas pri tiu knabino, kiun mi vidis en Makao, tiel malbela kaj sentalenta… Ĉiufoje kiam ŝi ekamis, ŝia am’ kunpremiĝis ene de ŝi kiel stomaka ulcero."
Ŝia am’ kunpremiĝis ene de ŝi kiel stomaka ulcero

Nu, ek!
Iom da sincereco!
Kia ploriga mondo.

"Negrave", asertas Alaho, ĉiam malodira. "Mi konas obezulojn, kiuj ne povas vidi fridujon sen tremeti pro angor’."
Tremeti pro angor’

"Hontantaj kaj defetismaj, ili tage hantas manĝejojn kaj nokte laŭiras murojn ŝtelpaŝe, evitante spegulojn."
Evitante spegulojn

"Nekompleta opinio", rebatas Di’ l’ Patro. "Ĉu vi ne aŭdis pri tiuj antaŭurbaj familioj, kiuj eluzas siajn junajn jarojn lukrante salajron apenaŭ sufiĉan por pagi tiun hidan domegon kaj vomigan gazonon, kaj fine de dudek jaroj de punlaboro, la idoj forlasas la gepatrojn kaj neniam plu amas ilin."
Kaj neniam plu amas ilin

Nu, ek!
Iom da sincereco!
Kia ploriga mondo.

"Eĉ pli aĉe", insistas Manitu’, kiel ĉiam malfrua kaj plej konfuzita. "Pensu pri la parado de l’ artistaĉoj, serĉante orelvermojn la tutan tagon, kaj rompante al si la cerbon por tiu povra knabino, kiu kantis sentimentalaĵojn. Aĥ, tiu povra ne tre bela knabino, kiu kantis sentimentalaĵojn."

La kunveno glatas, ĉiuj senbridiĝas; malpeziĝas la koroj. La dioj priploras ĥore junecan akneon, elstaritajn orelojn, la parkon Lafontaine1, l’ emeritiĝon je sesdek jaroj, desapontajn amorojn, publikajn necesejojn kaj dentajn abscesojn.
Publikajn necesejojn kaj dentajn abscesojn

Fine, Dio kaj Budho kaj Kriŝnao kaj Alaho, elĉerpitaj pro la streb’, eksilentas, pesimismaj, rigardante la piedfingrojn, rigardante la piedojn.
Rigardante la piedojn

Sed Di’ la Patro, ĉiam gajema, revigliĝas. "Kolegoj, jen iu brandeto, kiu certe plaĉos al vi", kaj li disdonas glasojn. Budho ekridetas: ankaŭ li estis antaŭvidema. Sakeo libere defluas. Manitu’ kunportis mariĥuanon, kaj Ŝivo, haŝiŝon. Alaho eliras.

Kaj oni vidis en la ĉiel’ Dion la Patro kaj Budhon, Manituon kaj Kriŝnon, brakenbrake, ebriegaj kaj ĝojaj, kantante plengorĝe super la nuboj.

Nu, ek!
Iom da sincereco!
Kia ploriga mondo!

1: Montreala parko famkonata pro siaj boskoj amorŝirmantaj.

Originalmuziko.
Tradukis: Stéphane Brault

9.13.2013

The Mountain Goats (La Montokaproj): La Plej Bona Mortmetalbando En Denton (The Best Ever Death Metal Band in Denton)

La plej bona mortmetalbando el Denton
'is du uloj,
Kiuj ekde lerneje amikis.
L' unua 'is Cyrus, la alia Jeff:
En ties dormĉambr' ili regularpraktikis.

La plej bona mortmetalbando el Denton
Neniam pri nom' findecidis;
Sed 'is la tri plej elstaraj
post diskut' tra semajnoj
Satanfingroj kaj La Murdantoj
Kaj L' Malsanulejbombistoj.

Jeff kaj Cyrus enkore cert-estis ke ili
Plenumos mojosajn, famigajn fararojn;
En skribaĵoj, do, kun pentagrama amaso
Ili skizis la nomojn
Sur tamburojn kaj gitarojn.

Kaj Cyrus sendiĝis al fremdlernej', kie
Oni diris, ke li ne povos fami;
Kaj Jeff, en leteroj
Senditaj al lia amik',
Kreis planon por kontraŭteami.

Punante la revon de iu, ne pensu
Ke dankon respond' inkluzivos:
La plej bona mortmetalbando el Denton
Vin fine superos, postvivos.

Do vivu Satan', jes, Satan'!
Li vivu! Satan'!
The best ever death metal band out of Denton
Was a couple of guys
Who'd been friends since grade school.
One was named Cyrus, the other was Jeff,
And they practiced twice a week in Jeff's bedroom.

The best ever death metal band out of Denton
Never settled on a name;
But the top three contenders
After weeks of debate
Were Satan's Fingers, and The Killers,
and The Hospital Bombers.

Jeff and Cyrus believed in their hearts they were headed
For stage lights and learjets and fortune and fame;
So in script that made prominent use of a pentagram
They stenciled their drumheads
And guitars with their names.

And this was how Cyrus got sent to the school
Where they told him he'd never be famous;
And this was why Jeff,
In the letters he'd write to his friend
Helped develop a plan to get even.

When you punish a person for dreaming his dream,
Don't expect him to thank or forgive you:
The best ever death metal band out of Denton
Will in time both outpace and outlive you.

Hail Satan! Hail Satan tonight!
Hail Satan! Hail, hail!

Originalmuziko

8.21.2013

Atahualpa Yupanqui: Demandoj pri Dio (Preguntitas sobre Dios)

Al av’ mia mi demandis:
"Ĉu scias vi, kie Dio?"
Lia vizaĝ' tenebriĝis
Kaj ne venis la respondo.

Li mortis ĉe sia plugil'
Sen konfesio kaj preĝo
Zumo de fluto kaj knaril'
Por Indiana mortfesto.

Mi turnis min al la patro:
"Kion al ni anoncas Di'?"
Gravmiena iĝis Paĉjo.
Li preferis ne respondi.

La minejo lin mortkaptis
Sen kuracist' kaj protekto.
L' oron de l' mastro koloras
La sango de la ministo.

En la montaro mia frat'
Neniun ajn floron vidas.
Malari', serpentoj kaj ŝvit',
Hakistoj nur tiujn konas.

Kaj forlasu la demandon:
"Kie do sin kaŝas Dio?"
Li evitas la arbaron,
Tiu grandega moŝtulo.

Mi kantadas laŭ la vojo
Kaj ankaŭ kiam en prizon'
Sed pli bele popolĥoro
Tie kantas kordeziron.

Sur tero mi vidas ion
Pli gravan, ol ĉu estas Di':
Ke neniu kraĉu sangon
Por ies poŝojn ŝveligi.

Ĉu Di' pri l' malriĉul' zorgas?
Eblas ke jes, eblas ke ne.
Sed ja unu fakto certas:
Li manĝas ĉe l' mastroj gaste.
Un día yo pregunté:
Abuelo, dónde está Dios.
Mi abuelo se puso triste,
y nada me respondió.

Mi abuelo murió en los campos,
sin rezo ni confesión.
Y lo enterraron los indios,
flauta de caña y tambor.

Al tiempo yo pregunté:
¿Padre, qué sabes de Dios?
Mi padre se puso serio
y nada me respondió.

Mi padre murió en la mina
sin doctor ni protección.
¡Color de sangre minera
tiene el oro del patrón!

Mi hermano vive en los montes
y no conoce una flor.
Sudor, malaria, serpientes,
la vida del leñador.

Y que naide le pregunte
si sabe donde está Dios.
Por su casa no ha pasado
tan importante señor.

Yo canto por los caminos,
y cuando estoy en prisión
oigo las voces del pueblo
que canta mejor que yo.

Hay un asunto en la tierra
más importante que Dios.
Y es que nadie escupa sangre
pa que otro viva mejor.

¿Que Dios vela por los pobres?
Talvez sí, y talvez no.
Pero es seguro que almuerza
en la mesa del patrón.

Originalmuziko
Tradukis: Stéphane Brault

8.11.2013

Matthew Arnold: Dover-Strando (Dover Beach)

Ĉi-nokte l' mar' trankvilas.
Plenas la tajd', belkuŝas Lun'
Sur l' markolar'; ĉe l' franca bord' ekbrilas
Lumet', forestas; Anglaj klifoj staras;
Glimaj kaj vastaj, ĉe la kalma strand'.
Venu fenestren, noktvent' dolĉas nun!
Nur, de la longa ŝaŭma rand'
Kie, mar-renkontante, ter' lunklaras,
Aŭdu! La gratan, jen, roradon
De l' silikar' per ond' tirata, forte,
Kaj reĵetata, kie nun altmaras1;
La ondoj ekas, finas, la revoj'
Tremritmas, eke lantas, porte
por l' ton'2 eterna de malĝoj'.

Sofoklo long-antaŭe
Ĝin aŭdis ĉe l' Egea, ĝi en menson
Malklarajn portis al-, refluojn, laŭe,
De l' hom-mizero; ni
Ĉi-sone ankaŭ trovas penson,
Kiam audeblas dist-Nordmare ĝi.

La Mar de l' Fid'
Ja iam plenis, ĉirkaŭ l' tera bord'
Ĝi kuŝis kvazaŭ zonfaldar' en rond',
Sed nun aŭdeblas nur
La morna, longa, fuĝa misakord'
Traktanta, laŭ la spir'
De l' noktvent', tristan – laŭ la rifa mur' –
Kaj nudan gruzon de la mond'.

Ho, kara, veru ni
Unu al la alia! L' estaĵar'
Kuŝanta, ŝajne, en sonĝecmalklar',
En belo, jen, tioma kaj vari',
Ne plenas ja de ĝoj', am', ajn-lumlamp',
Certeco, dolorhelpo, nek de pac';
'as ni ĉi tie kvazaŭ en noktspac'
Kun konfuzalarmar' pri flug', penramp',
Sur sensciula batalkamp'.
The sea is calm to-night.
The tide is full, the moon lies fair
Upon the straits; on the French coast the light
Gleams and is gone; the cliffs of England stand;
Glimmering and vast, out in the tranquil bay.
Come to the window, sweet is the night-air!
Only, from the long line of spray
Where the sea meets the moon-blanched land,
Listen! you hear the grating roar
Of pebbles which the waves draw back, and fling,
At their return, up the high strand,
Begin, and cease, and then again begin,
With tremulous cadence slow, and bring
The eternal note of sadness in.

Sophocles long ago
Heard it on the Agaean, and it brought
Into his mind the turbid ebb and flow
Of human misery; we
Find also in the sound a thought,
Hearing it by this distant northern sea.

The Sea of Faith
Was once, too, at the full, and round earth's shore
Lay like the folds of a bright girdle furled.
But now I only hear
Its melancholy, long, withdrawing roar,
Retreating, to the breath
Of the night-wind, down the vast edges drear
And naked shingles of the world.

Ah, love, let us be true
To one another! for the world, which seems
To lie before us like a land of dreams,
So various, so beautiful, so new,
Hath really neither joy, nor love, nor light,
Nor certitude, nor peace, nor help for pain;
And we are here as on a darkling plain
Swept with confused alarms of struggle and flight,
Where ignorant armies clash by night.

1: Kie la maro nun altas
2: Portante la tonon

7.22.2013

Shel Silverstein: Ĉe l' Trotuarfin' (Where the Sidewalk Ends)

Ezistas loko ĉe l' trotuarfin'
Kaj antaŭ la strato nova,
Kie kreskas la gres' en blanka mol',
Kaj brilas la suno kun ruĝa bol',
Kaj ripozas peninta lun-bird- muskol'
Fridiĝante en ment-aer' blova.

Ni forlasu ĉi ejon kun nigra fum'
Kaj kun strat' fleksadanta sin.
Preter fosoj de asfaltfloroj plenantaj
Ni paŝu kun paŝoj moderaj kaj lantaj,
Laŭ sagoj kret-blankaj, la vojon montrantaj,
Al la loko ĉe l' trotuarfin'.

Jes, ni paŝos kun paŝoj moderaj kaj lantaj,
Laŭ sagoj kret-blankaj, la vojon montrantaj,
Ĉar estas l' infanoj signantaj – konantaj
La lokon ĉe l' trotuarfin'.
There is a place where the sidewalk ends
And before the street begins,
And there the grass grows soft and white,
And there the sun burns crimson bright,
And there the moon-bird rests from his flight
To cool in the peppermint wind.

Let us leave this place where the smoke blows black
And the dark street winds and bends.
Past the pits where the asphalt flowers grow
We shall walk with a walk that is measured and slow,
And watch where the chalk-white arrows go
To the place where the sidewalk ends.

Yes we'll walk with a walk that is measured and slow,
And we'll go where the chalk-white arrows go,
For the children, they mark, and the children, they know
The place where the sidewalk ends.

7.15.2013

Les Trois Accords (La Tri Agordoj): En Mia Korp' (Dans Mon Corps)

Mi razis la akselojn kun animo sopira.
Mi laciĝis esti tiu de vi nevidita,
de vi nevidita.
Mi aldonis punktaĵojn sub bluzo punktita.
Se vidintus vi l' aĵon, klarus l' intenco ja,
klarus l' intenco ja!

En mia, mia korp' de knabin'
En mia korp' de knabin' estiĝas ŝanĝoj
(2 fojojn)

Mi ordigis la pelmelon por tutpreta esti
Kiam vi forlasos ŝin por tuj veni al mi,
por alkuri al mi.
Mi princinigis min kaj mi preĝis flustre,
Ke frapu ĉe mia pord' oni kaj estu vi,
ke oni estu vi,
Kaj, subite, malantaŭ bukedo giganta
sonu via amdeklar'
Aŭ io simila, aŭ io simila!

En mia, mia korp' de knabin'
En mia korp' de knabin' estiĝas ŝanĝoj
(3 fojojn)
Je me suis rasé les aisselles en pensant à toi.
J'étais fatiguée d'être celle que tu ne voyais pas,
que tu ne voyais pas.
J'ai porté de la dentelle sous ma veste à pois,
Si tu avais vu laquelle tu comprendrais pourquoi,
tu comprendrais pourquoi.

Dans mon corps, dans mon corps de jeune fille
dans mon corps de jeune fille, il y a des changements
(2 fois)

J'ai rangé tout le bordel, me préparant au cas
où tu partirais d’avec elle pour venir avec moi,
pour venir avec moi.
Je me suis mise toute belle et j'ai souhaité tout bas
Qu'à la porte l’on m’appelle et que tu sois sur le pas,
que tu sois sur le pas,
Et qu'à genoux les mains pleines d'un bouquet de lilas
Tu me dises que tu m'aimes ou quelque chose comme ca
quelque chose comme ca.

Dans mon corps, dans mon corps de jeune fille
dans mon corps de jeune fille, il y a des changements
(3 fois)
------------------------------------------------------------------
Originalmuziko
Tradukis: Stéphane Brault

6.19.2013

Irving Berlin: Kion Vi Povas (Anything You Can Do)

Kion vi povas,
Mi povas pli bone.
Povas mi ĉion
Pli bone ol vi.

Povas ne. Povas ja.
Povas ne. Povas ja.
Povas ne. Povas ja,
Povas ja!

Kio vi estas,
Mi estas eĉ plue.
Pli-malpli frue,
Mi pli 'os ol vi.

Estos ne. Estos ja...

Mi unu kuglon pafas,
Tuj perdrikon trafas!
–Sagumas mi paseron
Per paf' en la aeron.
–Vivas mi de pan' kaj lakt'!
–Ĉu sen eĉ malsat'? – Jes!
–Samkiel rat'.

Kion vi kantas,
Mi kantas pli alte.
Kantas mi ĉion
Pli alte ol vi.

Kantas ne. Kantas ja...

Kion aĉetas vi:
Mi pli marĉandas,
Ĉion aĉetas
Por malpli da mon'.
–Spes-kvindek'? – Spes-kvardek'!
–Spes-tridek'? – Spes-dudek'!
Povas ne. Povas ja, povas ja!

Kion vi diras,
Mi diras pli dolĉe.
Diras mi ĉion
Pli dolĉe ol vi.

Diras ne. Diras ja...

Mi likvoron drinkas,
Tuj ebrien sinkas.
–Samon mi atingas
Per nur unu vinglas'.
–Ĉian keston ovros mi.
–Ĉu sen eĉ kaptiĝ'? – Jes!
–Mirinda prestiĝ', fiulo!

Kion vi kantas,
Mi tenas pli longe:
Ĉiun ajn noton
Pli tenas ol vi.

Tenas ne. Tenas ja...

Kion vi portas,1
Mi portas pli bone.
Ĉia-vestaĵe
Pli belas ol vi.
–En la palt'? – En la veŝt'!
–La ŝupar'? – La ĉapel'!
Belas ne! Belas ja, belas ja!

Kion vi diras,
Mi diras pli vigle.
Diras mi ĉion
Pli vigle ol vi.

Diras ne. Diras ja...

Mi hurdegokuras!
–Zon' min belkonturas.
–Mi sveteron trikas.
–Mi ĝin bonplenigas.
–Preskaŭ ĉion faros mi!
–Ĉi bakos eĉ vi? – Ne.
–Nu, nek povus mi.

Kion vi kantas,
Mi kantas pli dolĉe.
Kantas mi ĉion
Pli dolĉe ol vi.

Kantas ne. Kantas ja...
Kantas ne, ne, ne!
Kantas ja, ja, ja!
Kantas ne! Kantas ja!
Anything you can do
I can do better.
I can do anything
Better than you.

No, you can't. Yes, I can.
No, you can't. Yes, I can.
No, you can't. Yes, I can,
Yes, I can!

Anything you can be
I can be greater.
Sooner or later,
I'm greater than you.

No, you're not. Yes, I am...

I can shoot a partridge
With a single cartridge!
–I can get a sparrow
With a bow and arrow.
–I can live on bread and cheese.
–And only on that? – Yes!
–So can a rat.

Any note you can reach:
I can go higher.
I can sing anything
Higher than you.

No, you can't. Yes, I can...

Anything you can buy
I can buy cheaper.
I can buy anything
Cheaper than you.
–Fifty cent? – Forty cent!
–Thirty cent? – Twenty cent!
No, you can't. Yes, I can, yes, I can!

Anything you can say
I can say softer.
I can say anything
Softer than you.

No, you can't. Yes, I can...

I can drink my liquor
Faster than a flicker.
–I can drink it quicker
And get even sicker.
–I can open any safe.
–Without getting caught? – Sure!
–That's what I thought, you crook!

Any note you can hold
I can hold longer.
I can hold any note
Longer than you.

No, you can't. Yes, I can...

Anything you can wear
I can wear better.
In what you wear
I'd look better than you.
–In my coat? – In your vest!
–In my shoes? – In your hat!
No, you can't! Yes, I can, yes, I can!

Anything you can say
I can say faster.
I can say anything
Faster than you.

No, you can't. Yes, I can...

I can jump a hurdle!
–I can wear a girdle.
–I can knit a sweater.
–I could fill it better.
–I can do almost anything!
–Can you bake a pie? – No.
–Neither can I.

Any note you can sing
I can sing sweeter.
I can sing anything
Sweeter than you.

No, you can't. Yes, I can...
No, you can't, can't, can't!
Yes, I can, can, can!
No, you can't! Yes, I can!

1: = Kion vi surhavas...
Originalmuziko

6.14.2013

Eudore Évanturel: Malpezigo (Soulagement)

Kiam mia koro ŝvebas heziteme
Iras mi vagadi de ĉagren' pelite.
Restas senatentaj kaj anim' kaj paŝo,
Kurbigas la frunton teren maltrankvilo.
Soleco malsana obstine min sekvas
Ĝis rivera bordo – la celo ne gravas,
Se nur ĉe tiu lok' la sun' venas morti.

Ho! kiel revema tiam fariĝas mi
En tia dezerto, kiu dampas ĉion,
Kiam sereneco forviŝas lacecon.

Malpezigo.

Gvidas min korvoĉo ia
Kaj okaze, ankaŭ, staras mi vagpensa,
Kvazaŭ nekonscie, daŭre sola, mute
Kiam surprizas min luno alsupranta.
Quand je n’ai pas le cœur prêt à faire autre chose,
Je sors et je m’en vais, l’âme triste et morose,
Avec le pas distrait et lent que vous savez,
Le front timidement penché vers les pavés,
Promener ma douleur et mon mal solitaire
Dans un endroit quelconque, au bord d’une rivière,
Où je puisse voir enfin un beau soleil couchant.

Ô les rêves que je fais alors en marchant,
Dans la tranquillité de cette solitude,
Quand le calme revient avec la lassitude!

Je me sens mieux.

Je vais où me mène mon cœur.
Et quelquefois aussi, je m’assieds tout rêveur,
Longtemps, sans le savoir, et seul, dans la nuit brune,
Je me surprends parfois à voir monter la lune.

Tradukis: Stéphane Brault

6.12.2013

Franz Kafka: Sur la Galerio (Auf der Galerie)

Se iu kaduka, ftizula artrajdistino en la maneĝo sur ŝanceliĝanta ĉevalo antaŭ nelacigebla publiko ĉirkaŭpeliĝus de la viposvinganta senkompata ĉefo tra monatoj sen paŭzo, balanciĝante sur la ĉevalo, ĵetante kisojn, talie svingiĝante, kaj se tiu ludo sub la neĉesanta bruo de la orkestro kaj de la ventoliloj en la ĉiamen plu sin malfermantan grizan estonton sin daŭrigus, akompanate de la forpasanta kaj reŝvelanta aplaŭdado de la manoj, kiuj vere estas vapor-marteloj – eble tiuokaze juna galeri-vizitanto malsuprenkurus laŭ la longa ŝtuparo tra ĉiuj rangoj, falegus en la maneĝon, vokus la: Halt! tra la fanfaroj de la ĉiam sin akomodanta orkestro.
Sed ĉar tiel ne estas; ĉar bela damo, blanka kaj ruĝa, enflugas, tra la kurtenoj, kiujn la fieraj livreuloj malfermas por ŝi; la direktoro, sindoneme serĉante ŝiajn okulojn, en bestopozo spiras kontraŭ ŝin; antaŭzorgante ŝin levas sur la grizĉevalon1, kvazaŭ ŝi estus lia super ĉio amata nepino komencanta danĝeran veturon; ne povas decidi ĉu li donu la viposignon; fine en sinvenkado klake ĝin donas; flanke de la ĉevalo kunkuras kun malfermita buŝo; la saltojn de la rajdistino observas akrevide; ŝian virtuozecon apenaŭ povas kompreni; per anglalingvaj elvokoj averti provas; la ringotenantajn grumojn kolere admonas al plej pedanta atento; antaŭ la granda mortosalto apelacias la orkestron per suprenlevitaj manoj ke ĝi silentu; fine la malgrandulinon levas de la tremetanta ĉevalo, ŝin kisas sur ambaŭ vangoj kaj nenian ovacion de la publiko opinias sufiĉa; dum ŝi mem, de li subtenata, alte sur la piedpintoj, ĉirkaŭblovita de polvo, kun brakoj etenditaj, kapeto malantaŭenapogita, volas dividi sian ĝojon kun la tuta cirko – ĉar tiel estas, la galerivizitanto metas la vizaĝon sur la parapeton kaj, sinkante en la finmarŝon kvazaŭ en pezan sonĝon, li ploras sen eĉ scii.
Wenn irgendeine hinfällige, lungensüchtige Kunstreiterin in der Manege auf schwan-kendem Pferd vor einem unermüdlichen Publikum vom peitschenschwingenden erbar-mungslosen Chef monatelang ohne Unter-brechung im Kreise rundum getrieben würde, auf dem Pferde schwirrend, Küsse werfend, in der Taille sich wiegend, und wenn dieses Spiel unter dem nichtaussetzenden Brausen des Orchesters und der Ventilatoren in die immerfort weiter sich öffnende graue Zukunft sich fortsetzte, begleitet vom vergehenden und neu anschwellenden Beifallsklatschen der Hände, die eigentlich Dampfhämmer sind – vielleicht eilte dann ein junger Galeriebesucher die lange Treppe durch alle Ränge hinab, stürzte in die Manege, rief das: Halt! durch die Fanfaren des immer sich anpassenden Orchesters.
Da es aber nicht so ist; eine schöne Dame, weiß und rot, hereinfliegt, zwischen den Vorhängen, welche die stolzen Livrierten vor ihr öffnen; der Direktor, hingebungsvoll ihre Augen suchend, in Tierhaltung ihr entgegenatmet; vorsorglich sie auf den Apfelschimmel hebt, als wäre sie seine über alles geliebte Enkelin, die sich auf gefährliche Fahrt begibt; sich nicht entschließen kann, das Peitschenzeichen zu geben; schließlich in Selbstüberwindung es knallend gibt; neben dem Pferde mit offenem Munde einherläuft; die Sprünge der Reiterin scharfen Blickes verfolgt; ihre Kunstfertigkeit kaum begreifen kann; mit englischen Ausrufen zu warnen versucht; die reifenhaltenden Reitknechte wütend zu peinlichster Achtsamkeit ermahnt; vor dem großen Salto mortale das Orchester mit aufgehobenen Händen beschwört, es möge schweigen; schließlich die Kleine vom zitternden Pferde hebt, auf beide Backen küßt und keine Huldigung des Publikums für genügend erachtet; während sie selbst, von ihm gestützt, hoch auf den Fußspitzen, vom Staub umweht, mit ausgebreiteten Armen, zurückgelehntem Köpfchen ihr Glück mit dem ganzen Zirkus teilen will – da dies so ist, legt der Galeriebesucher das Gesicht auf die Brüstung und, im Schlußmarsch wie in einem schweren Traum versinkend, weint er, ohne es zu wissen.

1: La Germana vorto "Apfelschimmel" estas kunmetaĵo el "Apfel" – "pomo" kaj "Schimmel" – "grizĉevalo" (strangafakte plejmulte da Germanoj pensas ke "Schimmel" signifas "blanka ĉevalo"..). La aldono de "Apfel" celas specifan kolor-"desinon", sed la laŭvorta traduko "pomgrizĉevalo" ne vere havas multe da senco: Pomoj ja ne grizas. Tial mi lasis ĉi tie la vorton "grizĉevalo".

6.08.2013

Alain Souchon: Sentema Homamas' (Foule Sentimentale)

Ho lala la roza viv'
Proponas roze al ni
La varojn havi al ni
Kiuj logas al ali'
Jen oni kredigas nin
Ke feliĉo 'as en hav'
Havaĵo amase en ŝrank'
Ho vanta vantaĵo pri ni, ĉar

Sentema homamas'
Soifas pri ideal'
Logata de l'steloj, veloj
Nur aferoj nevaraj.
Sentema homamas'
Ve kiel oni traktas nin,
Kiel traktas nin.

Rampiĝas el
Tiuj kartonkestoj ve
Forlavaj sen ebla uz'
Homoj, sen gaj' sen avantaĝ'.
Trudaj al ni
Deziroj afliktantaj nin,
Traktataj ni fek! estas de, ke
Naskiĝis ni,
Kiel fekuloj, dum 'as ni
La

Sentema homamas'
Soifas pri ideal'
Logata de l'steloj, veloj
Nur aferoj nevaraj.
Sentema homamas'
Ve kiel oni traktas nin,
Kiel traktas nin.


Ili nin Klaŭdja Ŝifer1
Ili nin Pol-Lu Sulicer2
Kiom malbon' al ni l' far'
Rustigis l' virinon el fer'
El Ĉiel' al
Ni sopir' venas al val'
Al futur' infana pal'
Plibono, revo, ĉeval'

Sentema homamas'
Soifas pri ideal'
Logata de l' steloj, veloj
Nur aferoj nevaraj.
Sentema homamas'
Ve kiel oni traktas nin,
Kiel traktas nin.
Oh la la la vie en rose
Le rose qu'on nous propose
D'avoir les quantités d'choses
Qui donnent envie d'autre chose
Aïe, on nous fait croire
Que le bonheur c'est d'avoir
De l'avoir plein nos armoires
Dérisions de nous dérisoires car

Foule sentimentale
On a soif d'idéal
Attirée par les étoiles, les voiles
Que des choses pas commerciales
Foule sentimentale
Il faut voir comme on nous parle
Comme on nous parle


Il se dégage
De ces cartons d'emballage
Des gens lavés, hors d'usage
Et tristes et sans aucun avantage
On nous inflige
Des désirs qui nous affligent
On nous prend faut pas déconner
Dès qu'on est né
Pour des cons alors qu'on est
Des

Foule sentimentale
On a soif d'idéal
Attirée par les étoiles, les voiles
Que des choses pas commerciales
Foule sentimentale
Il faut voir comme on nous parle
Comme on nous parle


On nous Claudia Schieffer
On nous Paul-Loup Sulitzer
Oh le mal qu'on peut nous faire
Et qui ravagea la moukère
Du ciel dévale
Un désir qui nous emballe
Pour demain nos enfants pâles
Un mieux, un rêve, un cheval

Foule sentimentale
On a soif d'idéal
Attirée par les étoiles, les voiles
Que des choses pas commerciales
Foule sentimentale
Il faut voir comme on nous parle
Comme on nous parle

1: Claudia Schieffer
2: Paul-Loup Sulitzer

Originalmuziko
Tradukis: Roland Platteau

5.29.2013

Alain Souchon: Vidi sub jupojn (Sous les jupes des filles)

Retin' kaj pupil',
'As en knabaj okuloj bril'
Por insida lud'
Vidi l' jupojn de sub',
Kaj l' viva plena tut'
Sorbita de ĉi afer'
De l' insida lud'
Vidi l' jupojn de sub'.

Ili, kun fier',
Ŝtuparetalte', aer',
Malestima rigard', restas venta l' far',
Ili, en dolĉ'
Pri l' vira malfort', scias ja.
Nur ke turniĝas sur la ter'
La robar' kun leĝer'.

Multaj per klopod'
Per kliniĝ', streb', kolotord'
Vidas: jen l' misfortun'
De vivo ve! la resum'
Jen l'tuta fier',
Kun funebroj l'militar'
La morto, la bel',
Kantoj de somer',
La rev'.

Se foje ĝenitaj ili rifuzas
Rigardojn sur gambojn,
Knaboj frenezas
Pro ĝi.
Tiam ekfalu ja:
La viroj aŭ l' ĉasbestoj,
Bieroj, soldatoj,
Ĉiu ajn cervo mova,
Trikolera fanfar'
Ruĝvino kaj verdrabi',
Honoro de l' armil',
Vi estos vir', mia fil'.

Ili, sen fier',
Sur la ŝtuparet', alte,
Petega rigard', ne komprenanta pri l' tut',
En serioz'
Ili pri virmalfort', scias.
Nur ke turniĝas sur la ter'
La robar' kun leĝer'.

Retin' kaj pupil',
'As en knabaj okuloj bril'
Por insida lud'
Vidi l' jupojn de sub',
Kaj l' viva plena tut' – plena tut',
Sorbita de ĉi afer'
De l' insida lud'
Vidi l' jupojn de sub',
La, la, la, la, la...
Rétines et pupilles,
Les garçons ont les yeux qui brillent
Pour un jeu de dupes :
Voir sous les jupes des filles,
Et la vie toute entière,
Absorbés par cette affaire,
Par ce jeu de dupes :
Voir sous les jupes des filles.

Elles, très fières,
Sur leurs escabeaux en l'air,
Regard méprisant et laissant le vent tout faire,
Elles, dans l'suave,
La faiblesse des hommes, elles savent
Que la seule chose qui tourne sur terre,
C'est leurs robes légères.

On en fait beaucoup,
Se pencher, tordre son cou
Pour voir l'infortune,
À quoi nos vies se résument,
Pour voir tout l'orgueil,
Toutes les guerres avec les deuils,
La mort, la beauté,
Les chansons d'été,
Les rêves.

Si parfois, ça les gène et qu'elles veulent pas
Qu'on regarde leurs guiboles,
Les garçons s'affolent
De ça.
Alors faut qu'ça tombe:
Les hommes ou bien les palombes,
Les bieres, les khmers rouges,
Le moindre chevreuil qui bouge.
Fanfare bleu blanc rage,
Verres de rouge et vert de rage,
L'honneur des milices,
Tu seras un homme, mon fils.

Elles, pas fières,
Sur leurs escabeaux en l'air,
Regard implorant, et ne comprenant pas tout,
Elles, dans l'grave,
La faiblesse des hommes, elles savent
Que la seule chose qui tourne sur cette terre,
C'est leurs robes légères.

Rétines et pupilles,
Les garçons ont les yeux qui brillent
Pour un jeu de dupes :
Voir sous les jupes des filles,
Et la vie toute entière,
Absorbés par cette affaire,
Par ce jeu de dupes :
Voir sous les jupes des filles,
La, la, la, la, la...

Originalmuziko
Tradukis: Roland Platteau

5.24.2013

Sarah McLachlan: En Ŝia Am' (When She Loved Me)

Kiam mi amiĝis
Ĉiu aĵo belis nur
Ĉiu kunvivada horo
Jen en mia kor'

Dum ŝia tristec'
Resekigis larmojn mi
Kaj dum ŝi plezuris, same mi
En ŝia am'

Tra aŭtuno kaj somer'
Kunestis ni en plenesper'
Nur ŝi kaj mi kunkune
Laŭŝajne por l' ĉiam'

Kiam ŝi solecis
Mi ĉeestis por konsol'
Ĉiam nur en ŝia am'

Pasis la jarar'
Samrestis mi
Sed ekis ŝi pri fordrivad'
Kaj soliĝis mi

Tamen, mi atendis ĝis
Dirus ŝi
"Ĉiam mi vin amos"

Sola, forgesita
Pensis ne pri rerigard'
Ŝi min alridetis, tenis
Samkiel en antaŭ'
Samkiel tia
Frua am'

Kiam mi amiĝis
Ĉiu aĵo belis nur
Ĉiu kunvivada horo
Jen en mia kor'
En ŝia am'
When somebody loved me
Everything was beautiful
Every hour we spent together
Lives within my heart

And when she was sad
I was there to dry her tears
And when she was happy, so was I
When she loved me

Through the summer and the fall
We had each other, that was all
Just she and I together
Like it was meant to be

And when she was lonely
I was there to comfort her
And I knew that she loved me

So the years went by
I stayed the same
But she began to drift away
I was left alone

Still I waited for the day
When she'd say
"I will always love you"

Lonely and forgotten
Never thought she'd look my way
She smiled at me and held me
Just like she used to do
Like she loved me
When she loved me

When somebody loved me
Everything was beautiful
Every hour we spent together
Lives within my heart
When she loved me

Originalmuziko

5.09.2013

Robert Frost: Restas Nenia Or' (Nothing Gold Can Stay)

'as or' l' unua verdo,
Por l' mondo frua perdo.
Eka foli' 'as floro;
Sed restas nur por horo.
Foli' post foli' ceden.
Ĉagrenen sinkis Eden1,
Krepusk' por l' tago for2,
Restas nenia or'.
Nature's first green is gold
Her hardest hue to hold.
Her early leaf's a flower;
But only so an hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.

1: Ankaŭ: Edeno, Edena Ĝardeno.
2: La krepusko sinki|as for por ke venu la tago.

5.03.2013

Sylvain Garneau: La Rivero (La Rivière)

Por ree beligi l' riveron maljunan
Disĵetu ni en ĝin stelamason feran
Kiu en la vesper' brilos verdkorale
Kaj distros dronintojn ŝvebantajn enue

Ellagetan sablon orpluve verŝos mi
Per vortoj amoraj l' akvon mi karesos
Kaj vi, belulino, nuda venu naĝi
L' ondo braĝajn fiŝojn al vi feste sendos.
Pour rendre belle encor la rivière vieillie
Nous allons y jeter des étoiles de fer
Qui brilleront, le soir, comme des coraux verts,
Et qui feront rêver les noyés s’ils s’ennuient.

Moi j’y verserai l’or des sables de l’étang
Et je lui parlerai comme on parle à sa blonde.
Toi la belle, tu n’as qu’à nager nue et l’onde
Animera pour toi mille poissons d’argent.

Tradukis: Stéphane Brault

5.01.2013

Edgar Allan Poe: Vesper-Astro (Evening Star)

Tagmezis somere,
En nokta meztempo;
Kaj steloj, orbite,
Palbrilis, en trempo
De l' pli luma fridluno,
Ĉe planedoj, la sklavoj,
Ŝi mem Ĉieleje,
Radi' al ondlavoj.
Mi rigardis, tempeton,
Ŝian fridrideton;
Tro frida– tro frida por mi–
Jen pasis vuala
Nubo perkala,
Kaj mi turnis min al vi,
Fiera Vesper-Astro,
Vi fora glormastro,
Kaj plaĉu bril' via eĉ pli;
Ĉar ĝojfont' enkora
'As la rolo fervora
Kiun ludas vi en nokta dumo,
Kaj pli la admiro
De via brul-iro,
Ol de l' frida, suba lumo.
'Twas noontide of summer,
And mid-time of night;
And stars, in their orbits,
Shone pale, thro' the light
Of the brighter, cold moon,
'Mid planets her slaves,
Herself in the Heavens,
Her beam on the waves.
I gazed awhile
On her cold smile;
Too cold– too cold for me–
There pass'd, as a shroud,
A fleecy cloud,
And I turned away to thee,
Proud Evening Star,
In thy glory afar,
And dearer thy beam shall be;
For joy to my heart
Is the proud part
Thou bearest in Heaven at night,
And more I admire
Thy distant fire,
Than that colder, lowly light.

4.26.2013

Jeremy Browne/Willi Schlüter/Insa Schulz-Heyn: Fajfisto Muzikis – Reekprenado (The Piper Just Played – Reprise / Er Spielte So Schön)

Fajfisto muzikis, ni ĉiuj lin sekvis;
Kaj kvazaŭ drogecis, farendis forir' –
Kaj ĉiuj eliris tra la muraj pordegoj,
Fordancis elurben malantaŭ la vir'.
Li gvidis l' infanojn laŭ la Vezerbordo,
Mi ne povis kuri, do mi sekvis laŭ son';
Kaj dance kaj kante ni montareniĝis –
Sed grizis la montoj sen ebla rekon'.

Aperis – jen! – ega kaj tombnigra truo –
L' infanoj plumarŝis sen ajna atent',
Jen! ili eniris, mi ne povis sekvi;
Jam antaŭ alveno fariĝis silent' –
Aŭdeblis nek fajfo, nek infanarsonoj –
La kavo fermiĝis kvazaŭ de fantom';
Forestis l' infanoj, kaj danco kaj tonoj,
La vento frostblovis; kaj for ĉiu hom' –
Er spielte so schön, wir folgten ihm alle;
Es war wie 'ne Droge, wir mussten gehn –
Sie gingen hinaus aus den Toren der Mauern,
Doch ich blieb zurück, konnt' sie bald nicht mehr sehn.
Er führte sie weiter am Ufer der Weser,
Ich konnte nicht laufen, doch ich folgte dem Klang;
Und singend und tanzend ging's fern zu den Bergen –
Den hohen und grauen, und mir wurde bang.

Da tat sich ein riesiges dumpfschwarzes Loch auf –
Die Kinder zogen weiter, nur den Pfeifer im Blick,
Sie gingen hinein, ich konnte kaum folgen;
Doch als ich dort ankam, verstummt' die Musik –
Es war totenstille, kein Laut war zu hören –
Da schloss sich die Höhle wie von Geisterhand;
Kein Kind war zu sehen, kein Ton zu vernehmen,
Der Wind blies so kalt dort; und ich war allein –

Ĉi tiu kanto estas parto de la muzika teatraĵo "RATS!" ("RATOJ!") temanta pri la Ratkaptisto de Hameln, kaj ĝi kantiĝas de la kripla infano.
Originalmuziko troviĝas en la retpaĝo de Nigel Hess, la komponinto (parenteze k neinterese: Mi ne vere ŝatas tiun interpreton. Mi elkreskis kun la Germana versio/interpreto..)
Mi faris la E-igon sur la bazo de la Germana versio de la kanto. Jen la Anglalingva originalteksto:

The Piper just played, the children all followed,
You couldn't resist it, you just had to go;
The children all danced right out of the city,
But I fell behind them 'cause I was too slow.
He led us away along by the river,
But I fell behind, so I followed the sound:
Still playing his pipe, he made for the mountain,
But it was so steep that I thought he'd turn round!

But then a huge stone just suddenly lifted
To show a great hole in the side of a hill;
And in they all went, and I scrambled after;
Before I could get there, the music stood still.
The music stood still before I could follow,
The air became colder and down fell the stone;
They just disappeared right under the mountain,
They left me behind them and I was alone.

4.25.2013

Jeremy Browne: Fajfisto Muzikis (The Piper Just Played)

Fajfisto muzikis,
Ratece ja sonis –
Kvazaŭ l' tutan tempon
Li nur fanfaronis.
Manĝaĵon ni lasis
Duone glutita,
Kaj sekvis fiulon,
Vi – estu damnita!

Profundis la akvo;
Li gvidis nin enen,
Kaj kvazaŭ venenen
Ni sekvis laŭ son' –
Nur mi diluviĝis
Al la riverbordo,
Kaj se mi lin trovos,
Mi – venĝos, per Di'!
The Piper just played,
It sounded so ratty –
It drove us half batty,
We had to submit.
We dropped all our nosh,
We left it half swallowed,
We got up and followed
That pipe-playing twit!

That river is deep;
He took us straight down there
And watched us all drown there,
'cause rats cannot swim!
But I was washed up,
He left me there choking,
And now I'm all soaking,
So **** to him!

Originalmuziko

Tiu ĉi kanto troveblas en la muzika teatraĵo "RATS!" ("RATOJ!") far Nigel Hess kaj Jeremy Browne, kiu temas pri la rakonto "La ratkaptisto de Hameln". La kanto "Fajfisto Muzikis" estas kantita de la ratoreĝo.
Ankaŭ ekzistas bela (fietvorthavanta) Germanlingva versio de ĉi kanto, tradukita de Willi Schlüter/Insa Schulz-Heyn:

Das Liedchen des Pfeifers
Hat uns so entzückt,
Es machte uns alle
Völlig verrückt.
Ich weiß nicht, warum
Sich nun alle freuen –
Dein Lied war beschissen,
Das wirst du bereuen!

Das Wasser war tief,
Doch er trieb uns hin
Und rief uns noch zu:
Mit euch ist's vorbei!
Mich trieb es ans Ufer,
Der Fluss ließ nur mich frei
Und wenn ich ihn finde,
Dann scheiß' ich auf ihn!

Ĝi estas parto de la Germanigo de la tuta muzika teatraĵo prezentata regule somere en Hameln, ekinte en la jaro 2000. (Eta neinteresa fakto: En, laŭ-mia-pense, la jaro 2011, kelkaj tekstpartoj en la teatraĵo novtradukiĝis, parte por ke oni havu pli laŭvortan tradukon. La teatraĵo ĝenerale EGE spektindas (kaj mi celas EGE!), sed mi persone pli ŝatas la unuan Germanigon – nemirinde, vidante ke tra eble dek jaroj, regulaj feriotempaj vizitoj de la teatraĵo ne malgrave formis min kiel personon [rigardante kaj la muzikguston kaj plej diversajn soci-/filozofiajn aspektojn. Mi supozas.].)

4.21.2013

Matthias Brodowy: Nesufiĉa (Unzulänglich)

Terure tremantaj nebultrempoj
Eliĝas kvazaŭ putrokreaĵoj
El la arbarmusko
Kaj ventas vante
Kvazaŭ vaporo
Kontraŭ la velkan vaganton.

Olda kverko
Akompanas plore plende
La seneman sonadon
De malmole muĝanta mortosonorilo
Kies sola tono minora
De l' vivo krepuskon devigas.

JEN!
Soleca korvo
Sin svingas kriaĉe kriĉante
Kontraŭ la palan profundon de l' apokalipso.
Diablece diboĉa pensaro
Trotas triste truen.

Ho, morna, malluma arbaro
Kiu de la nokto nigrecon
Proprigis al vi,
Prenu min!
Tiru min en la muĝan malalton
De l' amika mizero!

Petege turniĝas rigardo mia
Lupece
Al la nubokovrita luno.

Kaj unu lasta demando cirkulas
Tra mia kaduka trabaĵo:
KIAL‽
Schaurig schaudernde Nebelschwaden
Entsteigen Modergestalten gleich
Dem Waldesmoos
Und wehen wirrend
Wie Weihrauch
Dem welken Wanderer entgegen.

Eine alte Eiche
Begleitet klagend knarrend
Das lustlose Läuten
Einer tönernd tönenden Totenglocke
Deren einsamer Ton in moll
Des Lebens Dämmerung erzwingt.

DA!
Ein einsamer Rabe
Schwingt sich kreischend krähend
Dem fahlen Abgrund der Apokalypse entgegen.
Schweflig schwelgende Gedanken
Traben trübend talwärts.

Oh, düsterer, dunkler Wald
Der du der Nacht Schwärze
Dir zu eigen machtest,
Nimm mich!
Zieh mich in die tosende Tiefe
Der trauten Tristesse!

Flehend schweift mein Blick
Wolfesgleich
Dem wolkenverhangenen Monde zu.

Und eine letzte Frage kreist
Durch mein morsches Gebälk:
WARUM‽

4.19.2013

William Carlos Williams: La Ĉarumo Ruĝa (The Red Wheelbarrow)

tiom dependas
de
ĉarumo
ruĝa
glazurita pluv-
akve
apud la blankaj
kokoj
so much depends
upon
a red wheel
barrow
glazed with rain
water
beside the white
chickens

4.17.2013

The Mountain Goats (La Montokaproj): Am' Am' Am' (Love Love Love)

Surglaven falis Ŝaul,
En plej-grand-mizer';
La fratoj de Jozef' por kant'
Lin vendis laŭ river',
Frotiĝis Sonny-Liston-ganten tigro-balzam'–
Kelkan faras vi por mono,
Kaj kelkan nur por am' am' am'..

Raskolnikov – nur kial? –
Plendis pri malsan',
Vidante faci-reflektiĝon
En viktim-okulparan'.
Kelkan faras vi por mono,
Kaj kelkan por l' plezur',
Sed kion faras vi por am',
Revenos post tempeto nur.

Am', am' vin gvidos per sekura mano
Al loko blanka sen eĉ son'
Nun ni vidas aĵojn spegul-nebule
Tiam ni renkontiĝos en person'.

Forege en Seatlo
Juna Kurt Cobain
Kaŝ-iris en forcejon,
Pafis kuglon al cerbvejn'.
Serpentoj en la suba gres',
Pluvar' en nuba gam',
Kelkmomentoj 'as por ĉiam,
Kelkaj flamas for kun am' am' am'..
King Saul fell on his sword
When it all went wrong
And Joseph's brothers sold him
Down the river for a song
And Sonny Liston rubbed some tiger balm into his glove
Some things you do for money
And some you do for love love love

Raskolnikov felt sick
But he couldn't say why
When he saw his face reflected
In his victim's twinkling eye
Some things you'll do for money
And some you'll do for fun
But the things you do for love
Are gonna come back to you one by one

Love, love is gonna lead you by the hand
Into a white and soundless place
Now we see things as in a mirror dimly
Then we shall see each other face to face

And way out in Seattle,
Young Kirk Cobain
Snuck out to the greenhouse
Put a bullet in his brain
Snakes in the grass beneath our feet
Rain in the clouds above
Some moments last forever
But some flair out with love love love

Originalmuziko

4.14.2013

Pierre Flynn: Letero el Veneci' (Lettre de Venise)

Ĝis mia rifuĝo eĥas nigraj voĉoj
Padov’, Sien’, Triest’… Jen alvenas trajnoj
Ju pli daŭras vojaĝ’, des pli foras ĉio
Novembra Veneci’, ekfalontas pluvo

Kuŝita senmove, vidas mi la nokton
Renversiĝi lante en senfinan maron
Momente forgesas mi kiu mi estas
Endas iri manĝi, kore de la amas’

La larĝa fenestro iam malfermeblis
Vesthoko, lama seĝ’, lavabo kaj tablo
Sur kies surfacon oni iam ĉizis
Freedom, No Compromise per tranĉila pinto

De sur lia gvatej’ forflugis la Leon’
Antaŭ mia spegul’, mi ĝuas muzikon
Summertime kaj Misty ellasas triopo
Dancas aŭtuna par’ sola sur la placo

Apud la Rialto, eleganta viro
Kriegaĉas: Libero! Sono libero!
Ekzil’ aŭ eksedziĝ’? Li ebrie festas
Sola kiel hero’, sola li foriras

Ĉiuj enlitiĝis. Disas promenantoj
Ĉirkaŭ lumoj flirtas homaj papilioj
En trinkejo horloĝ’ strangaĵon elmontras
Horoj de mia viv’ kontraŭflue taktas

Deziroj, skandaloj, karnavalfantomoj
Virino aŭdigas ridegon kurante
Mi tremetas kiam ŝi pasas proksime
Nuda kaj kruela sub masko kaj plumoj

Torcello, Murano, insula vagado,
Strangas kaj belegas la lagunĉielo
Por vi mi aĉetis maskon el Burano
Mense vi metas ĝin, sur via frunt’ – luno!

Nur ke vi vidu ĝin, la maran bulvardon
La vastan grizaĵon en kiu perdi sin
Nebuliĝas la mens’, agitante l’ ondon
La sirenreĝino al si altiras nin

Sub la pluvo mi serĉis vin
Pere de telefonistin’
Tro da tristo, da distanco
Vanis vortoj de konsolo

Mi renkontis ulon, kune ni babilis
Anglo amarvorta, li malŝatis l’ urbon,
Five years is quite enough! maldolĉe li ĵetis
Nesciante kiel eskapi l’ kaptilon

Kio restos al mi? ĉar baldaŭ decembras
Kelkaj momenteroj da fuĝa ĝojeto
Ĉio en la valiz’ en la ĉambr’ atendas
Freedom, No Compromise! defias la tablo

Plia ŝtorma vesper’ por lasta turneo
Kial feliĉas mi sur la vaporeto?
Ĉion revidu mi. Pontojn kaj kanalojn
L’Arsenal’, la Lagun’… stelpleniĝas la voj’

Veneci’ perfidas, l’ averto sensencis
Evitu ŝablonojn, sed for mi estis jam
En la grizan lumon mia rigard’ fuĝis
El ekster la mondo, pacon al mia am’–
De ma chambre au cinquième j'entends des voix funestes
C'est l'annonce des trains: Padoue, Sienne, Trieste
Plus ce voyage dure plus je suis loin de tout
À Venise en novembre pluie du soir tout à coup

Sur le lit sans bouger je regarde la nuit
Chavirer lentement comme un bateau qui coule
Pendant quelques instants je ne sais plus qui je suis
Il faut aller manger puis marcher dans la foule

Ma fenêtre est très grande, ce lit un peu petit
Patère, lavabo, placard gris, chaise instable
Quel passant avant moi, qui a écrit ceci:
Freedom no compromise! au couteau sur la table?

Du haut de sa colonne le Lion est parti
J'écoute le trio assis devant ma glace
Ils jouent vêtus de noir Summertime et Misty
Les couples de l'automne dansent sur la place

Près du pont Rialto un homme bien vêtu
Hurle à la nuit Libero! Sono libero!
Exilé? Divorcé? il est ivre et têtu
Libre et seul il s'en va comme vont les héros

Ils dorment tous déjà. Les promeneurs se font rares
Quelques lueurs là-bas, quelques papillons autour
Quelque chose d'étrange à l'horloge du bar
Comme s'écoule ma vie, elle dit l'heure à rebours

Crimes, désirs, scandales, esprits de carnaval
Cette femme qui rit et s'envole aussitôt
Je la sens près de moi; elle franchit le canal
Nue et cruelle sous le masque et le manteau

Je saute d'île en île – Torcello, Murano
Si étrange et si beau le ciel de la lagune
J'ai acheté pour toi un masque à Burano
Le mets sur ton visage, sur ton front, c'est la lune!

J'aimerais que tu le voies ce boulevard sur la mer
Cette étendue de gris on s'éteindrait dedans
Ça nous voile la tête nous engourdit les nerfs
Ça nous prend, ça nous tire, ça arrête le temps

J'ai rejoint la téléphoniste
La pluie me tombait sur le dos
J'étais trop loin; tu étais trop triste
Je n'ai pas su trouver les mots

J'ai rencontré un type nous avons bavardé
Il détestait l'endroit cet Englishman amer
Five years is quite enough! disait-il emmerdé
Mais pour quitter son piège il ne savait que faire

Que me restera-t-il? car c'est bientôt décembre
Quelques petits moments de joies insaisissables
Tout est dans la valise dans la petite chambre
Freedom! No compromise! me crie toujours la table

Encore un soir d'orage et je fais le grand tour
Dans ce vaporetto pourquoi suis-je joyeux?
Je veux tout voir encore de Saint-Marc aux faubourgs
L'Arsenal, la lagune… tout brille dans mes yeux

Méfiez-vous de Venise! Ils m'ont bien averti
Attention aux clichés! mais je n'écoutais plus
J'ai le regard enfoui dans la lumière grise
Seul hors du monde – À mon aimée tendre salut!

Tradukis: Stéphane Brault
Originalmuziko

4.02.2013

Robert Frost: La Nelaŭirita Vojo (The Road Not Taken)

Du vojoj diverĝis en flava arbaro;
Zorgante, ke ambaŭ laŭvagi neeblas
Kiel unu vagulo, dum longa staro
Mi subenrigardis unu el la paro
Ĝis ties kliniĝ', kie l' branĉoj malfeblas;

Kaj prenis1 l' alian, tutsame belan,
Kaj eble pli indan, vagad-meritante,
Ĉar plengrese ĝi petis laŭiron ajncelan;
Eĉ kvankam pasinta paŝad' la duelan
Duopon eluzis pli-malpli samkvante.

Troveblis la du tiam same, svage,
Kovritaj per foliar' netretiĝinta.
Ho, l' unuan mi lasis ĝis postatage!
Sed ĉar ja vag' atingiĝas vage
Mi dubis ĉu, iam, mi 'os reveninta.

Mi tion rakontu kun ĝema faci'2
Kiel postjararan fin-inferencon:3
Du vojoj diverĝis arbare, kaj mi—
Mi elektis, kiun laŭiris malpli,4
Kaj tio faris la tutdiferencon.
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

1: elektis, laŭiris
2: facio ~ vizaĝo, mieno
3: finan konkludon
4: malpli da homoj

4.01.2013

Alfred Jarry: La Kanzon' de l' Sencerbigado (Chanson du Décervelage)

Kiel vivgajno mi faris meblojn
Kaj mia edzin' modistin' estis.
Ni laboris kaj bredis infanojn
Kaj pace la vivo disvolviĝis.

Dimanĉmatene, plaĉa promenad',
Ĉe la Strat' de la Dolora Sperto
Gaje spektis ni de l'sencerbigad'
La spektaklon – bela mallacigo!

Aŭdu, aŭdu la maŝinon tondri, 
Vidu la cerbon dispremigitan, 
Vidu, vidu la burĝaron tremi; 
Hura, hura! kojonkorno,
Vivu Paĉjo Ubu!

Nia nazmukanta bubetaro
En la ĉarum' stakiĝadis brue,
Ĝis la strato de l'fina ekspiro
Gapulojn serenadis plengorĝe.

L'amaso sur la stratet' svarmadis
Puŝis, mordis por pli bone vidi.
Sur rubaĵmonteto mi staradis
Por ne miajn ŝuojn sangmakuli.

(Rekantaĵo)

Cerberoj ĉirkaŭ ni neĝe falas
La bubaĉaron aplaŭdigante
Kiam la subulaĉ' senkompate
La levilon de la maŝin' premas.

Nu, tuj apud la il' ulo staras,
Kies faŭkon mi tro bone konas.
Fraĉjo, monon al mi ci ja ŝuldas:
Pri cia sorto mi ne responsas.

(Rekantaĵo)

«Pugtrueg', jen la bona momento»,
L’edzino kuraĝigas dolĉvorte,
«Dum sencerbigas l'ekzekutisto
Kontraŭ la fiaĉul' agi venĝe.»

Instigite tiel elokvente,
Mi ekprenas egan bovfekeron
Kaj mian ŝuldantaĉon celante
Trafas malbonvene l'subulaĉon.

(Rekantaĵo)

Al la terurileg' mortdonanta
L'amaso furore min batpelas
Kaj nun 'as mia cerb', kiu neĝas
Sur la naskitar' laŭte ploranta.

Ja danĝeras promeni dimanĉe
Ĝis la Strat' de la Dolora Sperto.
Oni nur volas spektadi distre
Kaj fine fariĝas la spektaklo!

(Rekantaĵo)
Je fus pendant longtemps ouvrier ébéniste,
Dans la ru’ du Champ d’ Mars, d’ la paroiss’ de Toussaints.
Mon épouse exerçait la profession d’ modiste,
Et nous n’avions jamais manqué de rien.

Quand le dimanche s’annonçait sans nuage,
Nous exhibions nos beaux accoutrements
Et nous allions voir le décervelage
Ru’ d’ l’Echaudé, passer un bon moment.

Voyez, voyez la machin’ tourner,
Voyez, voyez la cervelle sauter,
Voyez, voyez les Rentiers trembler ;
(CHOEUR) : Hourra, cornes-au-cul,
Vive le Père Ubu !

Nos deux marmots chéris, barbouillés d’ confitures,
Brandissant avec joi’ des poupins en papier,
Avec nous s’installaient sur le haut d’ la voiture
Et nous roulions gaîment vers l’Echaudé.

On s’ précipite en foule à la barrière,
On s’ fich’ des coups pour être au premier rang ;
Moi je m’ mettais toujours sur un tas d’ pierres
Pour pas salir mes godillots dans l’ sang.

(Refrain)

Bientôt ma femme et moi nous somm’s tout blancs d’ cervelle,
Les marmots en boulottent et tous nous trépignons
En voyant l’ Palotin qui brandit sa lumelle,
Et les blessur’s et les numéros d’ plomb.

Soudain j’ perçois dans l’ coin, près d’ la machine,
La gueul’ d’un bonz’ qui n’ m’ revient qu’à moitié.
Mon vieux, que j’ dis, je reconnais ta bobine,
Tu m’as volé, c’est pas moi qui t’ plaindrai.

(Refrain)

Soudain j’ me sens tirer la manch’ par mon épouse :
Espèc’ d’andouill’, qu’ell’ m’dit, v’là l’moment d’te montrer :
Flanque-lui par la gueule un bon gros paquet d’ bouse,
V’là l’ Palotin qu’a just’ le dos tourné.

En entendant ce raisonn’ ment superbe,
J’attrap’ sus l’ coup mon courage à deux mains :
J’ flanque au Rentier une gigantesque merdre
Qui s’aplatit sur l’ nez du Palotin.

(Refrain)

Aussitôt suis lancé par-dessus la barrière,
Par la foule en fureur je me vois bousculé
Et j’ suis précipité la tête la première
Dans l’grand trou noir d’ous qu’on n’ revient jamais.

Voilà c’ que c’est qu’ d’aller s’ prom’ ner l’ dimanche
Rue d’ l’Echaudé pour voir décerveler,
Marcher l’ Pinc’-Porc ou bien l’ Démanch’-Comanche,
On part vivant et l’on revient tudé.

(Refrain)

Tradukis: Stéphane Brault
Originalmuziko

3.28.2013

E. E. Cummings: Ho dolĉa spontanea (O sweet spontaneous)

Ho dolĉa spontanea
tero kiel ofte
la
revemaj

fingroj de
plezurantaj pensemuloj pinĉis
kaj
puŝis

vin
,la sentakta dikfingro
de scienco premis
vian

belecon .kiel
ofte religioj prenis
vin sur siajn senkarnajn genuojn
stringante kaj

batante vin ke vi cele konceptu
diojn
(sed
fida

al la nekomparebla
divano de morto via
ritma
amanto

vi respondas


al ili nur per


printempo)
O sweet spontaneous
earth how often have
the
doting

fingers of
prurient philosophers pinched
and
poked

thee
,has the naughty thumb
of science prodded
thy

beauty    .how
often have religions taken
thee upon their scraggy knees
squeezing and

buffeting thee that thou mightest conceive
gods
(but
true

to the incomparable
couch of death thy
rhythmic
lover

thou answerest


them only with


spring)

3.24.2013

Pierre Flynn: Dekmil birdoj blindigitaj (Dix mille oiseaux morts éblouis)

Dekmil birdoj blindigitaj
Diris raportoj ĵurnalaj
Diversaĵo, banalaĵo
Aŭtuna nokta drameto

Apud Kingston’, Ontario
Birdoj nube amasiĝis
Dum ĉiujara migrado
La ĉielvolbon traflugis
Nerezistebla alvoko
Ilin suden impetigis
Al transmara paradizo
Kie varmego atendis

(Rekantaĵo)

Sur elektreja fumturo
Kiu kreskis malbelege
Potencega lumĵetilo
Ekstariĝis senaverte
Por forigi kolizion
De malbonŝanca piloto
Aŭ perdiĝinta anĝelo
Serĉante favoran venton

(Rekantaĵo)

Pluraj fatale allogitaj
Sencele ade rondiris
Aŭ de la lumo trompitaj
Kontraŭturen frakasiĝis
Tiu trinokta masakro
Ne tre multe disvastiĝis
Tamen en mia memoro
Ĝi por ĉiam gravuriĝis

(Rekantaĵo)
Dix mille oiseaux morts éblouis
C’est écrit là dans le journal
Un fait divers, un truc banal
Un petit drame dans la nuit

Près de Kingston en Ontario
Pendant les migrations d’automne
Depuis des temps immémoriaux
Les oiseaux passaient en colonne
Et les fauvettes et les butors
Dans un nuage ont pris leur vol
Un souffle long venu du Nord
Vers les coraux et les atolls

(Refrain)

Sur une immense cheminée
Qui surplombait tout le secteur
À la centrale en cours d’année
Ils ont posé des projecteurs
Pour assurer que les avions
Et que les anges voyageurs
Passant par là dans les noirceurs
Puissent éviter la collision

(Refrain)

Tous aveuglés fatalement
Plusieurs se lançaient sur la tour
Ou sans relâche tournaient autour
Jusqu’à tomber d’épuisement
Cela dura pendant trois nuits
Et je ne sais pas pourquoi l’histoire
Qui n’avait pas fait tant de bruit
Reste gravée dans ma mémoire

(Refrain)

Tradukis: Stéphane Brault