4.02.2013

Robert Frost: La Nelaŭirita Vojo (The Road Not Taken)

Du vojoj diverĝis en flava arbaro;
Zorgante, ke ambaŭ laŭvagi neeblas
Kiel unu vagulo, dum longa staro
Mi subenrigardis unu el la paro
Ĝis ties kliniĝ', kie l' branĉoj malfeblas;

Kaj prenis1 l' alian, tutsame belan,
Kaj eble pli indan, vagad-meritante,
Ĉar plengrese ĝi petis laŭiron ajncelan;
Eĉ kvankam pasinta paŝad' la duelan
Duopon eluzis pli-malpli samkvante.

Troveblis la du tiam same, svage,
Kovritaj per foliar' netretiĝinta.
Ho, l' unuan mi lasis ĝis postatage!
Sed ĉar ja vag' atingiĝas vage
Mi dubis ĉu, iam, mi 'os reveninta.

Mi tion rakontu kun ĝema faci'2
Kiel postjararan fin-inferencon:3
Du vojoj diverĝis arbare, kaj mi—
Mi elektis, kiun laŭiris malpli,4
Kaj tio faris la tutdiferencon.
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

1: elektis, laŭiris
2: facio ~ vizaĝo, mieno
3: finan konkludon
4: malpli da homoj

No comments:

Post a Comment