Wilhelm Müller: La gurdulo (Der Leiermann)

Ekster la vilaĝo staras jen gurdul', Per rigidaj fingroj cirklas trubendrul'. Ŝanceliĝas sur l' glacio nudpied', Kaj malplena ĉiam restas teleret'. Mankas alrigard'; eterna maladmir', Kaj la hundoj grumblas ĉirkaŭ l' olda vir'. Ĉion lasas iri li laŭ ĝia vol', Turnas, kaj plusonas ĉiam gurdskatol'. Stranga vi oldulo, ĉu kuniru mi? Ĉu gurdludon kunan kun mi ŝatus vi?

Drübern hinterm Dorfe steht ein Leiermann Und mit starren Fingern dreht er, was er kann. Barfuß auf dem Eise wankt er hin und her Und sein kleiner Teller bleibt ihm immer leer. Keiner mag ihn hören, keiner sieht ihn an, Und die Hunde knurren um den alten Mann. Und er lässt es gehen alles, wie es will, Dreht und seine Leier steht ihm nimmer still. Wunderlicher Alter, soll ich mit dir geh'n? Willst zu meinen Liedern deine Leier dreh'n?