E. E. Cummings: Ho dolĉa spontanea (O sweet spontaneous)

Ho dolĉa spontanea tero kiel ofte la revemaj fingroj de plezurantaj pensemuloj pinĉis kaj puŝis vin ,la sentakta dikfingro de scienco premis vian belecon .kiel ofte religioj prenis vin sur siajn senkarnajn genuojn stringante kaj batante vin ke vi cele konceptu diojn (sed fida al la nekomparebla divano de morto via ritma amanto vi respondas al ili nur per printempo)

O sweet spontaneous earth how often have the doting fingers of prurient philosophers pinched and poked thee ,has the naughty thumb of science prodded thy beauty    .how often have religions taken thee upon their scraggy knees squeezing and buffeting thee that thou mightest conceive gods (but true to the incomparable couch of death thy rhythmic lover thou answerest them only with spring)

Pierre Flynn: Dekmil birdoj blindigitaj (Dix mille oiseaux morts éblouis)

Dekmil birdoj blindigitaj Diris raportoj ĵurnalaj Diversaĵo, banalaĵo Aŭtuna nokta drameto Apud Kingston’, Ontario Birdoj nube amasiĝis Dum ĉiujara migrado La ĉielvolbon traflugis Nerezistebla alvoko Ilin suden impetigis Al transmara paradizo Kie varmego atendis (Rekantaĵo) Sur elektreja fumturo Kiu kreskis malbelege Potencega lumĵetilo Ekstariĝis senaverte Por forigi kolizion De malbonŝanca piloto Aŭ perdiĝinta anĝelo Serĉante favoran venton (Rekantaĵo) Pluraj fatale allogitaj Sencele ade rondiris Aŭ de la lumo trompitaj Kontraŭturen frakasiĝis Tiu trinokta masakro Ne tre multe disvastiĝis Tamen en mia memoro Ĝi por ĉiam gravuriĝis (Rekantaĵo)

Dix mille oiseaux morts éblouis C’est écrit là dans le journal Un fait divers, un truc banal Un petit drame dans la nuit Près de Kingston en Ontario Pendant les migrations d’automne Depuis des temps immémoriaux Les oiseaux passaient en colonne Et les fauvettes et les butors Dans un nuage ont pris leur vol Un souffle long venu du Nord Vers les coraux et les atolls (Refrain) Sur une immense cheminée Qui surplombait tout le secteur À la centrale en cours d’année Ils ont posé des projecteurs Pour assurer que les avions Et que les anges voyageurs Passant par là dans les noirceurs Puissent éviter la collision (Refrain) Tous aveuglés fatalement Plusieurs se lançaient sur la tour Ou sans relâche tournaient autour Jusqu’à tomber d’épuisement Cela dura pendant trois nuits Et je ne sais pas pourquoi l’histoire Qui n’avait pas fait tant de bruit Reste gravée dans ma mémoire (Refrain)

---

Tradukis: Stéphane Brault

Venceslas' la bona reĝ' (Good king Wenceslas)

Venceslas' la bona reĝ, Je la Stefan-festo; Spektis ĉe profunda neĝ' Kvazaŭ blanka vesto. Hele lumis nokta lun', Kvankam frost' kruelis' Malriĉul' aperis nun; Por brulaĵ' li celis. "Ho paĝi', informu min; Kiu, tiu homo? Se vi scias diru ĝin; Kie, kia domo?" "Loĝas li tri mejlojn for, Tie sub la monto; Ĉe arbar-baril', sinjor'; Apud sankta fonto." "Pin-ŝtipar', viand', kaj vin'; Mendu ilin mien; Vi kaj mi provizos lin; Alportinte tien." Iris for reĝ' kaj paĝi', Paro voj-marŝanta; Tra la vintro tia ĉi; Kaj la vent' muĝanta. "Nokt mallumas pli, sinjor', Kaj la vent pli blovas; Malkapablas mia kor'; Pluen mi ne povas." "Mian spuron, bon-paĝi', Paŝu ĝin kuraĝe; Tiel vent' frostigos vin, Des malpli sovaĝe." Paŝojn de la mastro mem, Uzis la helpulo; Grund' varmiĝis sub la prem' Planda de l' sanktulo. Do, kristanoj, tial ĉi, Malgraŭ ĉia ĝeno; La malriĉajn benu vi; Al vi venos beno.

Good King Wenceslas looked out, On the feast of Stephen; When the snow lay round about, Deep and crisp and even. Brightly shown the moon that night, Though the frost was cruel; When a poor man came in sight, Gath'ring winter fuel. "Hither page, and stand stand by me, If thou know'st it telling; Yonder peasant who is he? Where and what his dwelling?" "Sire he lives a good league hence, Underneath the mountain; Right against the forest fence, By Saint Agnes fountain." "Bring me flesh and bring me wine; Bring me pine logs hither; Thou and I will see him dine, When we bear them thither." Page and monarch forth they went, Forth they went together; Through the rude wind's wild lament, And the bitter weather. "Sire the night is darker now, And the wind blows stronger; Fails my heart I know not how, I can go no longer. "Mark my footsteps, my good page, Tread thou in them boldly; Thou shalt find the winter's rage, Freeze they blood less coldly." In his master's steps he trod, Where the snow lay dinted; Heat was in the very sod; Which the saint had printed. Therefore, Christian men, be sure, Wealth or rank possessing; Ye who now will bless the poor, Shall yourselves find blessing.

---

Tradukis: Gene Keyes, 2007. – Esploru liajn aliajn verkojn k tradukojn!
Originalmuziko

Johann Wolfang von Goethe: Prometeo (Prometheus)

Ĉielon vian kovru, Zeŭs', Per nubvaporo! Kaj provu, kvazaŭ knab' Senkapiginta kardojn, Kun kverkoj vin kaj montosuproj! Devas al mi teron mian Ja lasi stari, Kaj mian ĉaledon, Kiun vi ne konstruis, Kaj mian fornelon, Pro kies ardo Vi min envias. Ne konas mi pli kompatindan Sub la suno, ol vin Diaron. Nutriĝas vi mizere De oferdepagoj Kaj preĝospireto Via Moŝto Kaj pereus, se estus Ne infanoj kaj almozuloj Esperemaj stultuloj. Kiam infano mi estis, Ne sciis kie elen aŭ enen, Mi turnis la devojiĝintan okulon Sunen, kvazaŭ estus supere Orelo aŭdonta mian lamenton, Kor' kvazaŭ la mia, Kompatonta la premegatulon. Kiu helpis min kontraŭ La Titanara senbrideco? Kiu de morto min savis, De sklavec'? Ĉu vi ne ĉion mem atingis, Sankte ardanta koro? Kaj ardsendis, juna kaj bona, Trompita, savodankon Supren al la dormanto? Mi do vin gloru? Por kio? Ĉu vi la dolorojn mildigis Ajntempe de la ŝarĝito, Ĉu vi la larmojn kalmigis Ajntempe de la timanto? Ĉu ne min kiel viron forĝis La tempo ĉiopova Kaj la fato eterna, Miaj mastroj kaj viaj? Ĉu imagis do vi, Ke mi la vivon abomenu, Fuĝu en dezertojn, Ĉar ne ĉiuj knabmateno- Flororevoj maturiĝis? Jen sidas mi, formas homojn Laŭ mia bildo, Genton, kiu al mi similu, Por suferi, plori, Ĝui kaj por ĝoji, Kaj vin ne atenti, Kiel mi.

Bedecke deinen Himmel, Zeus, Mit Wolkendunst! Und übe, Knaben gleich, Der Disteln köpft, An Eichen dich und Bergeshöh'n! Mußt mir meine Erde Doch lassen steh'n, Und meine Hütte, Die du nicht gebaut, Und meinen Herd, Um dessen Glut Du mich beneidest. Ich kenne nichts Ärmeres Unter der Sonn' als euch Götter! Ihr nähret kümmerlich Von Opfersteuern Und Gebetshauch Eure Majestät Und darbtet, wären Nicht Kinder und Bettler Hoffnungsvolle Toren. Da ich ein Kind war, Nicht wußte, wo aus, wo ein, Kehrt' ich mein verirrtes Auge Zur Sonne, als wenn drüber wär Ein Ohr zu hören meine Klage, Ein Herz wie meins, Sich des Bedrängten zu erbarmen. Wer half mir Wider der Titanen Übermut? Wer rettete vom Tode mich, Von Sklaverei? Hast du's nicht alles selbst vollendet, Heilig glühend Herz? Und glühtest, jung und gut, Betrogen, Rettungsdank Dem Schlafenden dadroben? Ich dich ehren? Wofür? Hast du die Schmerzen gelindert Je des Beladenen? Hast du die Tränen gestillet Je des Geängsteten? Hat nicht mich zum Manne geschmiedet Die allmächtige Zeit Und das ewige Schicksal, Meine Herren und deine? Wähntest du etwa, Ich sollte das Leben hassen, In Wüsten fliehn, Weil nicht alle Knabenmorgen- Blütenträume reiften? Hier sitz' ich, forme Menschen Nach meinem Bilde, Ein Geschlecht, das mir gleich sei, Zu leiden, weinen, Genießen und zu freuen sich, Und dein nicht zu achten, Wie ich.

Wilhelm Müller: La gurdulo (Der Leiermann)

Ekster la vilaĝo staras jen gurdul', Per rigidaj fingroj cirklas trubendrul'. Ŝanceliĝas sur l' glacio nudpied', Kaj malplena ĉiam restas teleret'. Mankas alrigard'; eterna maladmir', Kaj la hundoj grumblas ĉirkaŭ l' olda vir'. Ĉion lasas iri li laŭ ĝia vol', Turnas, kaj plusonas ĉiam gurdskatol'. Stranga vi oldulo, ĉu kuniru mi? Ĉu gurdludon kunan kun mi ŝatus vi?

Drübern hinterm Dorfe steht ein Leiermann Und mit starren Fingern dreht er, was er kann. Barfuß auf dem Eise wankt er hin und her Und sein kleiner Teller bleibt ihm immer leer. Keiner mag ihn hören, keiner sieht ihn an, Und die Hunde knurren um den alten Mann. Und er lässt es gehen alles, wie es will, Dreht und seine Leier steht ihm nimmer still. Wunderlicher Alter, soll ich mit dir geh'n? Willst zu meinen Liedern deine Leier dreh'n?

The Mountain Goats (La Montokaproj): Carmen Cicero

'as forto en la nomo, sed la nom' mankis tra jarcentoj. Veneno en la akvo, sed la akvo gustas mielece kaj ni tiom soifas ke ni ne zorgas kie ni morgaŭ vekiĝos. Ni ne zorgas, apenaŭ teniĝas nia atento. Kaj kanto jen kantota de viaj junviroj se ne restas opcioj jes, se ne restas opcioj. 'as la fido por doni aŭ teni kaj plue l' unu vera fido. Revolucio, por kiu vi venis kaj tiu kiun fine atingos vi. Kaj estas strato ekanta ĉi tie, konduka rekte al Saskaĉevan', mi alportis plenbenzinujon kaj '67-Mustangon. Kaj kanto jen fajfota de viaj junulinoj dum veturado rapida laŭ landstrato. La vento en la arboj, la kanto sur la vent', mesaĝo en la kant', sed la mesaĝ' senespere malsimplas kaj la teksto skribiĝas sur akvon kaj malaperas antaŭ notiĝo, sed mi, mi alportis polaroidilon. Kaj kanto jen kiun ĉiu kunkantu nun sed ĝi ne havas rekantaĵon do damnu Di'! Jes jes jes jes jes jes jes jes jes jes! Jes jes jes jes jes jes jes jes jes jes! Jes jes jes jes jes jes jes jes jes jes!

there's power in the name. but the name's been lost for centuries. there's poison in the water but the water tastes like honey and we're so thirsty we don't care where we wake up tomorrow. we don't care, the question can hardly hold our attention. and this is a song for your young men to sing when they run out of options yeah, when they run out of options. there's the faith you can give or withhold and then there's the one true faith there's the revolution you came for and the one you're eventually going to get. and there's a road that starts right here and leads clear up to saskatchewan and i brought a full tank and a '67 mustang. and this is a song for your young women to whistle while they're driving at high speeds down the highway the wind up in the trees the song on the wind there's a mesage in the song but the message is hopelessly complicated and the words are written on water and dissapeear before you write them down but i, i brought the polaroid. and this the song and everyone's got to sing along but it hasn't got a chorus god damn it all. yeah yeah yeah yeah . . . yeah yeah yeah yeah . . . yeah yeah yeah yeah . . .

---

Originalmuziko