Alain Souchon: Vidi sub jupojn (Sous les jupes des filles)

Retin' kaj pupil', 'As en knabaj okuloj bril' Por insida lud' Vidi l' jupojn de sub', Kaj l' viva plena tut' Sorbita de ĉi afer' De l' insida lud' Vidi l' jupojn de sub'. Ili, kun fier', Ŝtuparetalte', aer', Malestima rigard', restas venta l' far', Ili, en dolĉ' Pri l' vira malfort', scias ja. Nur ke turniĝas sur la ter' La robar' kun leĝer'. Multaj per klopod' Per kliniĝ', streb', kolotord' Vidas: jen l' misfortun' De vivo ve! la resum' Jen l'tuta fier', Kun funebroj l'militar' La morto, la bel', Kantoj de somer', La rev'. Se foje ĝenitaj ili rifuzas Rigardojn sur gambojn, Knaboj frenezas Pro ĝi. Tiam ekfalu ja: La viroj aŭ l' ĉasbestoj, Bieroj, soldatoj, Ĉiu ajn cervo mova, Trikolera fanfar' Ruĝvino kaj verdrabi', Honoro de l' armil', Vi estos vir', mia fil'. Ili, sen fier', Sur la ŝtuparet', alte, Petega rigard', ne komprenanta pri l' tut', En serioz' Ili pri virmalfort', scias. Nur ke turniĝas sur la ter' La robar' kun leĝer'. Retin' kaj pupil', 'As en knabaj okuloj bril' Por insida lud' Vidi l' jupojn de sub', Kaj l' viva plena tut' – plena tut', Sorbita de ĉi afer' De l' insida lud' Vidi l' jupojn de sub', La, la, la, la, la...

Rétines et pupilles, Les garçons ont les yeux qui brillent Pour un jeu de dupes : Voir sous les jupes des filles, Et la vie toute entière, Absorbés par cette affaire, Par ce jeu de dupes : Voir sous les jupes des filles. Elles, très fières, Sur leurs escabeaux en l'air, Regard méprisant et laissant le vent tout faire, Elles, dans l'suave, La faiblesse des hommes, elles savent Que la seule chose qui tourne sur terre, C'est leurs robes légères. On en fait beaucoup, Se pencher, tordre son cou Pour voir l'infortune, À quoi nos vies se résument, Pour voir tout l'orgueil, Toutes les guerres avec les deuils, La mort, la beauté, Les chansons d'été, Les rêves. Si parfois, ça les gène et qu'elles veulent pas Qu'on regarde leurs guiboles, Les garçons s'affolent De ça. Alors faut qu'ça tombe: Les hommes ou bien les palombes, Les bieres, les khmers rouges, Le moindre chevreuil qui bouge. Fanfare bleu blanc rage, Verres de rouge et vert de rage, L'honneur des milices, Tu seras un homme, mon fils. Elles, pas fières, Sur leurs escabeaux en l'air, Regard implorant, et ne comprenant pas tout, Elles, dans l'grave, La faiblesse des hommes, elles savent Que la seule chose qui tourne sur cette terre, C'est leurs robes légères. Rétines et pupilles, Les garçons ont les yeux qui brillent Pour un jeu de dupes : Voir sous les jupes des filles, Et la vie toute entière, Absorbés par cette affaire, Par ce jeu de dupes : Voir sous les jupes des filles, La, la, la, la, la...

---

Originalmuziko
Tradukis: Roland Platteau

Sarah McLachlan: En Ŝia Am' (When She Loved Me)

Kiam mi amiĝis Ĉiu aĵo belis nur Ĉiu kunvivada horo Jen en mia kor' Dum ŝia tristec' Resekigis larmojn mi Kaj dum ŝi plezuris, same mi En ŝia am' Tra aŭtuno kaj somer' Kunestis ni en plenesper' Nur ŝi kaj mi kunkune Laŭŝajne por l' ĉiam' Kiam ŝi solecis Mi ĉeestis por konsol' Ĉiam nur en ŝia am' Pasis la jarar' Samrestis mi Sed ekis ŝi pri fordrivad' Kaj soliĝis mi Tamen, mi atendis ĝis Dirus ŝi "Ĉiam mi vin amos" Sola, forgesita Pensis ne pri rerigard' Ŝi min alridetis, tenis Samkiel en antaŭ' Samkiel tia Frua am' Kiam mi amiĝis Ĉiu aĵo belis nur Ĉiu kunvivada horo Jen en mia kor' En ŝia am'

When somebody loved me Everything was beautiful Every hour we spent together Lives within my heart And when she was sad I was there to dry her tears And when she was happy, so was I When she loved me Through the summer and the fall We had each other, that was all Just she and I together Like it was meant to be And when she was lonely I was there to comfort her And I knew that she loved me So the years went by I stayed the same But she began to drift away I was left alone Still I waited for the day When she'd say "I will always love you" Lonely and forgotten Never thought she'd look my way She smiled at me and held me Just like she used to do Like she loved me When she loved me When somebody loved me Everything was beautiful Every hour we spent together Lives within my heart When she loved me

---

Originalmuziko

Robert Frost: Restas Nenia Or' (Nothing Gold Can Stay)

'as or' l' unua verdo, Por l' mondo frua perdo. Eka foli' 'as floro; Sed restas nur por horo. Foli' post foli' ceden. Ĉagrenen sinkis Eden1, Krepusk' por l' tago for2, Restas nenia or'.

Nature's first green is gold Her hardest hue to hold. Her early leaf's a flower; But only so an hour. Then leaf subsides to leaf. So Eden sank to grief, So dawn goes down to day. Nothing gold can stay.

---

1: Ankaŭ: Edeno, Edena Ĝardeno.
2: La krepusko sinki|as for por ke venu la tago.

Sylvain Garneau: La Rivero (La Rivière)

Por ree beligi l' riveron maljunan Disĵetu ni en ĝin stelamason feran Kiu en la vesper' brilos verdkorale Kaj distros dronintojn ŝvebantajn enue Ellagetan sablon orpluve verŝos mi Per vortoj amoraj l' akvon mi karesos Kaj vi, belulino, nuda venu naĝi L' ondo braĝajn fiŝojn al vi feste sendos.

Pour rendre belle encor la rivière vieillie Nous allons y jeter des étoiles de fer Qui brilleront, le soir, comme des coraux verts, Et qui feront rêver les noyés s’ils s’ennuient. Moi j’y verserai l’or des sables de l’étang Et je lui parlerai comme on parle à sa blonde. Toi la belle, tu n’as qu’à nager nue et l’onde Animera pour toi mille poissons d’argent.

---

Tradukis: Stéphane Brault

Edgar Allan Poe: Vesper-Astro (Evening Star)

Tagmezis somere, En nokta meztempo; Kaj steloj, orbite, Palbrilis, en trempo De l' pli luma fridluno, Ĉe planedoj, la sklavoj, Ŝi mem Ĉieleje, Radi' al ondlavoj. Mi rigardis, tempeton, Ŝian fridrideton; Tro frida– tro frida por mi– Jen pasis vuala Nubo perkala, Kaj mi turnis min al vi, Fiera Vesper-Astro, Vi fora glormastro, Kaj plaĉu bril' via eĉ pli; Ĉar ĝojfont' enkora 'As la rolo fervora Kiun ludas vi en nokta dumo, Kaj pli la admiro De via brul-iro, Ol de l' frida, suba lumo.

'Twas noontide of summer, And mid-time of night; And stars, in their orbits, Shone pale, thro' the light Of the brighter, cold moon, 'Mid planets her slaves, Herself in the Heavens, Her beam on the waves. I gazed awhile On her cold smile; Too cold– too cold for me– There pass'd, as a shroud, A fleecy cloud, And I turned away to thee, Proud Evening Star, In thy glory afar, And dearer thy beam shall be; For joy to my heart Is the proud part Thou bearest in Heaven at night, And more I admire Thy distant fire, Than that colder, lowly light.